Metoda gramatyczno – tłumaczeniowa

Jedną z najstarszych metod tradycyjnych jest metoda gramatyczno- tlumaczeniowa. Została ona opracowana do nauki Łaciny i Greki , a więc do nauki językow martwych nie używanych obecnie do komunikacji. Mimo to, języki te nadal uważane sa za ważne gdyż dają dostęp do literatury klasycznej. Toteż zalożeniem metody gramatyczno- tlumaczeniowej było umożliwienie uczniowi czytania i rozumienia tekstów klasycznych, oraz znajomosc, choc bierna, slówek i gramatyki. Typowa lekcja oparta o metodę gramatyczno- translacyjną wykładana jezt w języku ojczystym (L1) a jezyk docelowy (L2) prawie nie jest uzywany w formie aktywnej. Uczący się tą metodą tłumaczyli na język ojczysty teksty literackie oraz długo i dokładnie analizowali występujace w nich struktury gramatyczne. Mało uwagi poświęcało się zawartości tekstów, ktore były traktowane jako ćwiczenia do analizy gramatycznej , natomiast mało uwagi lub wcale poświęcało się wymowie. Typowe techniki nauczania w oparciu o metodę gramatyczno-tłumaczeniową to: – tłumaczenie fragmentu literatury (tłumaczenie z języka docelowego na język ojczysty) – pytania na zrozumienie tekstu (znajdowanie informacji we fragmencie i odnoszenie sie do własnego doświadczenia) – znajdowanie synonimów i antonimów dla słówek i całych zestawów słowek – porównywanie pisowni i wymowy języka obcego (L1) i języka docelowego (L2) – uzupełnianie luk w zdaniach nowymi słowami lub poszczególnymi zwrotami gramatycznymi – zapamiętywanie list slówek, regół gramatycznych i osobliwości gramatycznych języka – wymyślanie przez ucznia zdania z nowym słówkiem w taki sposob aby pokazać że rozumie jego znaczenie – pisanie wypracowań na konkretny temat w jezyku docelowym. To co z metody gramatyczno-translacyjnej wykorzystuje wspolczesna glottodydaktyka to podkreślanie analizy gramatycznej, tzw. nauczania dedukcyjnego a także rola sprawności czytania i tłumaczenia. Napewno nie jest to już dzisiaj wystarczające w nauce języka obcego, teraz, kiedy wiemy, że znać język obcy to znaczy umieć nie tylko czytać w tym języku i rozumieć jego strukturę gramatyczną, ale przede wszystkim umieć się w nim komunikować, pisać oraz rozumieć swojego rozmówcę. Dzisiaj uczymy się nie o języku, tak jak w metodzie gramatyczno-tłumaczeniowej, ale samego języka.