Następna metoda nauczania językow obcych to metoda audio- lingwalna (audio- lingual method), ktora powstala w okresie II wojny światowej a jej pierwotnym celem było szkolenie żołnierzy amerykańskich w krótkim okresie czasu. Metoda audio- lingwalna oparta jest na teorii behawioryzmu i zakłada że język jest zbiorem nawyków, czyli formą zachowania. Sądzono że nawyki językowe ojczystego jezyka (L1) stale by przeszkadzały w nauce jezyka obcego (L2) i jedynym sposobem na pokonanie tego miało być wyuczenie nowych nawyków lingwistycznie odpowiednich dla języka obcego ktory był przyswajany. Nauczanie tą metodą miało doprowadzić do akwizycji języka w sposób spontaniczny i automatyczny tak jak tworzone są nawyki. Wykształcenie nowych nawyków językowych w celu zdobycia kompetencji językowej miało się odbywać w sposób mechaniczny, nierefleksyjny, poprzez wielokrotne powtarzanie, zapamiętywanie i utrwalanie danego materiału językowego. W metodzie audio – lingwalnej istotnym elementem jest relacja między bodźcem a reakcją. Bodżcem jest pytanie zadane przez nauczyciela, reakcją na bodziec jest odpowiedż ucznia. Jeśli reakcja uczącego jest właściwa otrzymuje on pochwałę od nauczyciela, jeśli zaś reakcja zawiera błędy językowe uczeń jest zawsze poprawiany aby nie dopuścić do tworzenia sie błędnych nawyków. Jest to zgodne z teorią bahawioryzmu zakładającego że pewne zachowania mogą być wyuczone poprzez system nagród i kar. Behawioryzm zakłada że każde zachowanie ludzi i innych istot żywych, jest reakcją na bodżce. Rosyjski fizjolog zwierząt, Pawlow, zbadał powstawanie zachowania warunkowego u psa. Najpierw Pawlow podawał psu samo mięso. Na widok mięsa i pod wpływem jego zapachu pies reagował wydzielaniem śliny. Mięso było więc bodżcem bezwarunkowym, a wydzielanie śliny zachowaniem bezwarunkowym, jako że bodziec nie był poprzedzony analizą w mózgu. Ilekroć pies poczuł zapach miesa, zawsze towarzyszyło temu wydzielenie śliny. Potem Pawlow poddał psa działaniu dwóch bodżcow jednocześnie. Jednym z nich było mięso, które było tu bodżcem bezwarunkowym, a drugim był dżwięk dzwonka, ktory był bodżcem warunkowym, jako ze reakcja na ten bodziec była uwarunkowana bodżcem bezwarunkowym. Pawlow powtarzał eksperyment wielokrotnie poddając psa działaniu obu bodżców, co doprowadziło do skojarzenia przez psa dwóch bodżców i wydzielania śliny na pierwotnie obojętny bodziec, dżwięk dzwonka. Dalsze badania nad behawioryzmem prowadził Skinner. Głosił on że każde zachowanie, czy tez reakcja na bodziec, może być modyfikowane poprzez system kar i nagród, a wielokrotne karanie lub nagradzanie danego zachowania prowadzi do powstania nawyku. Nagradzanie danego zachowania prowadziło do zwiększenia częstotliwości tego zachowania. Karanie danego zachowania doprowadzało do zmniejszenia jego częstotliwosci. Doświadczenie swe przeprowadził Skinner na szczurach. W świetle tej metody nauczania, język jest zbiorem nawyków językowych. Obecnie nauczanie eklektyczne w glottodydaktyce czerpie z metody bezpośredniej nacisk na bezpośredni kontakt z żywym językiem i jego kulturą, nauczanie w małych grupach, nauczanie gramatyki w sposób indukcyjny, a więc podobny do akwizycji języka rodzimego (nieświadome). Tak nieuświadomiona lub podświadoma akwizycja jezyka obcego ma doprowadzic do swobodnej, ale i dość poprawnej wypowiedzi w tym języku. Cechy metody audio – lingwalnej: – nowy material prezentowany jest w formie dialogu, uczniowie zapamietuja dialogi, odtwarzaja go rolami – dużą uwage zwraca sie na wymowę – polega sie na naśladownictwie, zapamietywaniu całych fraz, automatyzmie – schematy strukturalne uczone sa poprzez wielokrotne powtarzanie – tzw. drilling – kładzie sie mały nasisk na wyjaśnienia gramatyczne , ktora uczona jest nieświadomie – praca z taśmą, laboratoria jezykowe, pomoce wizualne – ważna rola wymowy – słownictwo ściśle ograniczone i uczone w kontekście – niezbyt częste użycie języka ojczystego przez nauczyciela dozwolone – poprawne odpowiedzi natychmiast nagradzane – wklada sie wiele pracy aby uczniowie produkowali bezbledne zdania – tendencja do manipulowania językiem i nie zwracania uwagi na zawartość – lektor prezentuje model języka, uczniowie naśladuja ten model tak szybko i tak poprawnie jak to tylko możliwe – studenci zadają innym uczniom pytania, odpowiadają na pytania innynch chodząc po klasie – lektor podaje zdanie a uczniowie mają zamienić, pytanie na zdanie twierdzące, zdanie twierdzące na przeczenia – minimal pairs – używając analizy kontrastywnej nauczyciel wybiera parę wyrazów których brzmienie jest prawie identyczne z wyjątkiem jednego dżwięku który zwykle sprawia uczniom trudności – uczniowie mają wymówić i rozróżnić dwa słowa. – uzupełnianie dialogu – pewne wyrazy są usunięte z dialogu, uczeń musi je znależć i wstawic – uczniowie zadają lub odpowiadają na pytania bardzo szybko – metoda gdzie lektor jest w centrum procesu dydaktycznego We współczesnej glottodydaktyce metoda audiolingwalna wykorzystywana jest w tym fazach lekcji języka obcego gdzie nowo wprowadzony materiał gramatyczny czy leksykalny jest utrwalany poprzez dryl językowy/ciągle powtarzanie/ ktore prowadzi do sprawności mówienia i automatycznego powstawania struktur leksykalno- gramatycznych w umyśle uczącego się. W nauczaniu dzieci, tzw grupy Yls rowniez wykorzystuje sie elementy metody audio- lingwalnej, unika się mianowicie analizy gramatyki (jak w tejże metodzie/ nauczanie indukcyjne, nieuświadomione) gdyz dzieci nie są jeszcze zdolne do analizy języka ale świetnie go przyswajają za pomocą technik metody audio – lingwalnej. Inne techniki zaczerpnięte z metody audio-lingwalnej a stosowane współcześnie to minimalizacja języka ojczystego na lekcjach, nagradzanie poprawnych reakcji językowych. Znana na całym świecie dziś Metoda Callana oparta jest na metodzie audio – lingwalnej.
Metoda audio – lingwalna
