Metoda bezpośrednia

W latach 80tych XIX wieku miała miejsce rewolucja w filozofii nauczania języków obcych. Nauczyciele sfrustrowani ograniczeniami jakie stawiała metoda gramatyczno- tłumaczeniowa, a zwłaszca tym ze metoda ta nie dawała możliwości zdobycia przez ucznia kompetencji komunikacyjnych, zaczęli experymentować z nowymi metodami nauczania języka. Mianowicie nauczyciele zaczęli próbowac nauczać jezyki obce w sposób ktory był podobny do przyswajania języka ojczystego, to jest eksponowano ucznia na bezpośredni kontakt z językiem obcym wycofując całkowicie użycie języka L1. Tak pojawiła się metoda bezpośrednia (the direct method). Pojawienie się więc metody bezpośredniej zbiegło się w czasie z nowym modelem myślenia który dyktował że cały proces nauczania języka obcego powinien być jedynie w języku docelowym, bez żadnego tłumaczenia. Zajęto się tymi obszarami języka którymi metoda gramatyczno- tłumaczeniowa sie nie zajmowała a mianowicie: komunikacją werbalną, bardziej spontanicznym użyciem języka ( nauka słówek używanych jjedynie w życiu codziennym), i rozwijaniem zdolności myślenia w języku docelowym. Słówek uczono w języku docelowym przez użycie różnych sytuacji zaczerpniętych z życia, obrazków, przez pokazywanie (pantomima). W metodzie bezpośredniej ważna była wymowa oraz gramatyka, jednak w odróżnieniu od metody gramatyczno- translacyjnej gramatyka uczona jest w sposób indukcyjny (to jest wykorzystuje się fakty aby stworzyć regóły gramatyczne). Typowe techniki nauczania w oparciu o metodę bezposrednią: – czytanie na głos fragmentow tekstu, sztuki czy dialogu – nauczyciel zadaje pytania w jezyku docelowym a uczeń odpowiada na nie całym zdaniem -uczen sam poprawia swoje błędy ( nauczyciel ułatwia uczniowi możliwosci poprawienia błędu językowego używając pomocniczego pytania naprowadzajacego, odpowiedniego tonu itp) – praktykowanie konwersacji (nauczyciel zadaje uczniom i uczniowie zadaję innym uczniom pytania w języku docelowym) Jednym z najbardziej znanych zwolennikow tej metody nauczania byl Niemiec Charles Berlitz, a pochodząca od jego nazwiska metoda Berlitz’a skupia w sobie wszystkie wyżej wymienione założenia metody bezpśredniej. Do dzisiaj nauczanie eklektyczne w glottodydaktyce czerpie tak ważne założenia metody bezpośredniej, jakimi są bezpośredni kontakt z żywym językiem i jego kulturą, nauczanie w małych klasach, nauczanie gramatyki w sposób indukcyjny, a więc podobny do akwizycji języka rodzimego/nieświadome, nieuświadomione lub podświadome/, wszystko to, co doprowadzi do swobodnej, płynnej, ale i dość poprawnej wypowiedzi w obcym języku.